Mooi weer.

In eerste instantie hebben we ons vanmorgen nog maar eens een keertje omgedraaid, want het gedruppel en gespetter op het dak klonk ons nog steeds in de oren. Echter….de zon scheen zowaar en de hemel kleurde blauw.

Aangezien we maar een korte rit voor de bumper hadden en we bovendien twee dagen eerder na het middaguur waren binnen gereden op de camperplaats hadden we dus alle tijd.

Over de route zelf kan ik kort zijn. Goede wegen, mooie lucht en weinig wind. Het landschap is een beetje vergelijkbaar met Nederland – zo vlak als een schoteltje - , dus weids. Onderweg de brandstof bijgevuld, 1 euro 18,9 voor een liter diesel valt best mee. Ook maar gelijk lekker broodje gekocht en daarna doorgereden naar de camperplaats in La Faute s/mer. Dit is een heel nieuwe plek “Les Amourettes” geheten. Camperplaats is dit jaar in gebruik genomen en dat is te merken. Nog maar weinig begroeiing en nog weinig bekendheid. We staan er nu met 5 campers, terwijl er 32 kunnen staan. Een plaats met zelfs een toilet. Zeker een plek om terug te komen.

Vanmiddag een lekker stuk wezen lopen. Eerst stukje naar het oosten, de mondig van een riviertje en vervolgens naar het westen, het strand aan de kust met de oceaan. In de verte een blik op Île de Ré, waar we in eerste instantie naar toe hadden gewild, maar wegens het verwachte weer van afgezien hebben. Althans voorlopig. Tuttebol heeft de hele weg een, op de camperplaats gevonden dennenappel mee gesjouwd. Deze (dennenappel) ligt nu buiten naast het voorwiel te wachten tot die weer mee mag.

Morgen maar een paar kilometers te gaan naar camping “La Grisse” zodat we weer eens uitgebreid onder de douche mogen en misschien kunnen we onze nieuwe “cadac” eindelijk eens uitproberen. Pannenkoeken bakken of barbecueën.

Voor nu maar eens de foto’s van vandaag op een rijtje leggen.

Prettige avond verder en voor straks welterusten van ons vanuit de camper,

Vanmorgen voor het vertrek.

Hier staan we we nu.

Nu nog met z'n drietjes.

Ik weet niet wat ze verwachten?

Viskwekerij

Fransen hebben moeite met het begrijpen van hun eigen taal

Weids.

Er hangt ons toch nog wat boven het hoofd.

Fred, Irene en Kyra