Vanmorgen eerst nog even naar het
strand gelopen. 't Was nu laag water en doordat er minder wind stond
was de zee ook wat rustiger. We werden wel verrast door enkele
dravers die op het strand aan het trainen waren.
Voor de rit van vandaag hadden we
besloten om “miep-miep” te laten voor wat het was en de kustroute
te volgen langs al die invasie-stranden van juni 1944. Aangezien ze
dit jaar vieren/gedenken dat het 75 jaar geleden was dat hier de
bevrijding van West-Europa begon, wordt er overal hard gewerkt om de
boel op te poetsen en te versieren.
Ik heb wel eens het gevoel dat er, aan
de ellende van toen, nu en in voorgaande jaren goud geld wordt en
werd verdiend. Daarbij vraag ik me wel eens af of de mens er iets van
geleerd heeft, gezien alle rotzooi her en der in de wereld.
Ondertussen vandaag buiten de deur
wezen lunchen.
We zijn hier, in deze buurt al eens
eerder geweest. Een groot aantal jaren geleden. Je ziet dat de tand
des tijds toch wel vat heeft gekregen, in dit geval op de caissons
die voor Arromanches een kunstmatige haven vormden in de zee. Ze
lijken steeds kleiner te worden.
Uiteindelijk zijn we neergestreken in
Quistreham, op de camperplaats naast de ferry naar Portsmouth, in
Engeland. Helaas gaan we niet meemaken dat bootje vertrekt, want dan
liggen we op één oor.
Wat de dag van morgen gaat brengen? In
elk geval bij Le Havre de brug, Pont de Normandie over proberen te
komen. Daarover dus later meer. Voor nu,
Groetjes, van ons 3tjes.
Fred, Irene en Kyra
Geen opmerkingen:
Een reactie posten